كوچولوي صد روزه من!

اين روزها آدم ديگري شده‌ام، انگار وجودي ديگر در درونم راه يافته و آن من چند سال قبل را از

درونم بيرون كرده.

اين روزها تغيير كرده‌ام اساسي. دقيقه‌هايم گم شده‌اند و ديگر در پي يافتنشان نيستم و خوش

دارم در همين بي‌خبري، در همين سكوت محض لحظه‌هايم را بگذرانم و تنها به عشق كوچكم

دلخوش باشم.

اين روزها مادري هستم كه تنم شديدا بوي عشق مي‌دهد وقتي عشق كوچكم گرم چون

خورشيد در آغوشم آرام به خواب مي‌رود و من مي‌شوم آغوش امن لحظه‌هايش.

اين روزها بهشت در خانه ماست؛ آرام و آراسته و زيبا و من به بهانه وجودش مي‌رقصم همچون

برگي كه به بهانه باد مي‌رقصد.

اين روزها گل زيباي بهشتي‌ام صد روزه شده است و تنها آرزويم سلامتي و عاقبت بخير شدن

اوست...

الهي آمين